SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna w Pabianicach

Katalog zbiorów

Wyszukiwanie zaawansowane Kolekcje

Wyszukiwanie proste Wyszukiwanie zaawansowane

Wyszukiwanie proste Kolekcje

á â ă ä ç č ď đ é ë ě í î ľ ĺ ň ô ő ö ŕ ř ş š ţ ť ů ú ű ü ý ž ® € ß

Á Â Ă Ä Ç Č Ď Đ É Ë Ě Í Î Ľ Ĺ Ň Ô Ő Ö Ŕ Ř Ş Š Ţ Ť Ů Ú Ű Ü Ý Ž © § µ

Wybrano:

146196

Książka

W koszyku

oceń

Chmury z keczupu / Annabel Pitcher ; tłumaczenie Donata Olejnik. - Słupsk : Wydawnictwo Papierowy Księżyc, 2018. - 346 stron : ilustracje ; 20 cm.

Autor

Pitcher Annabel (1982- ). Autor Olejnik Donata. Tłumaczenie

Forma i typ

Książki Proza

Odbiorca

Młodzież 9-13 lat 14-17 lat

Przynależność kulturowa

Literatura angielska

Temat

Tajemnica Rodzina

Gatunek

Powieść obyczajowa

Miłość, która rozrywa serce. Tajemnica, która spędza sen z powiek. Kłamstwa, które wszystko niszczą.

Pośród tego nastoletnia Zoe, która pragnie podzielić się z kimś swoim straszliwym sekretem, dlatego wysyła listy do więźnia czekającego na śmierć.

W tej powieści jest wszystko - nietypowa rodzina, miłosny trójkąt, niewyjaśniona zbrodnia i ... ptasia dziewczyna. Do tego mnóstwo ciepła, humoru, dramatów i wzruszeń oraz zakończenie, które zmiażdży Ci serce.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

św. Jana 10 (Dzieci)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. Po/IV (1 egz.)

Strefa uwag:

Tytuł oryginału: Ketchup clouds

Recenzje:

Autor: Annabel Pitcher Tytuł: Chmury z keczupu Tytuł oryginalny: Ketchup Clouds Wydawnictwo: Papierowy Księżyc Liczba stron: 344 Zoe pisze list do więźnia skazanego na śmierć. Postanawia podzielić się z nim swoim sekretem. Dziewczyna twierdzi, że zrobiła coś strasznego, ale zanim wyjawi wszystko, opowiada mężczyźnie o swoim życiu i początku tej tragedii. Co takiego stało się w życiu Zoe, że postanowiła ona zwierzyć się obcemu człowiekowi? (...)
Chmury z keczupu Annabel Pitcher to powieść pisana w formie listów. Nie jest to jednak jedynie narracja w wykonaniu nastoletniej dziewczyny. Pojawiają się elementy dialogu, a całość układa się w pewnego rodzaju chronologiczną opowieść. Wiadomości są bardzo szczegółowe i dokładne, ale często też przerywane w niespodziewanym momencie, bo dziewczyna musi skończyć pisanie. Rozpoczynają się też niestandardowo – Zoe wprowadza do swojej opowieści dość długo, jakby nie chciała przechodzić dalej.
Akcja skupia się na rekonstrukcji wydarzeń, które działy się przez kilka tygodni w życiu Zoe. Dziewczyna w końcu mogła pierwszy raz wyjść na imprezę, gdzie poznała dwóch interesujących chłopaków. Obaj wpadli jej w oko. Ten trójkąt miłosny okazał się bardzo skomplikowany i nietypowy, a konsekwencje igrania z uczuciami były tragiczne. Drugim wątkiem, który jest mocno eksponowany, jest sytuacja rodzinna dziewczyna. Zoe ma dwie siostry, jedna z nich jest głucha, druga natomiast przechodzi okres buntu. Do tego dochodzą jeszcze problemy między rodzicami i kłótnie, a napięta atmosfera sprawia, że nie zawsze w domu da się wytrzymać.
Ciekawym wątkiem jest też sam fakt pisania listów przez nastolatkę. Ich odbiorcą jest obcy mężczyzna, więzień. Pojawia się kilka kwestii związanych z karą śmierci, ostatnimi chwilami, życiem w zamknięciu. Zoe nieco za lekko podchodzi do faktu, że jej „rozmówca” niedługo straci życie, a może tylko ja miałam takie wrażenie – jakby dziewczyna skupiała się na sobie, bo to ona będzie żyć dalej, a nie jej towarzysz.
Mocną stroną powieści jest jej forma. Podoba mi się przedstawienie historii w postaci listów, mimo że momentami zapomina się o tym, że tak właśnie wyglądają rozdziały. Im dalej w opowieści, tym mniej zwracamy uwagę na to, że są to wiadomości, bowiem pojawia się wiele dialogów i narracja nieco się zmienia.
Nieco rozczarowujące jest zakończenie powieści. Przez trzy czwarte książki budowano zainteresowanie tym, jak się rozwinie historia, a potem trochę mnie ono zawiodło. Nie jest banalne, można uznać, że jest poruszające, a jednak troszkę poczułam niedosyt.
Chmury z keczupu to bardzo dobra powieść młodzieżowa, w której nie ma naiwnych bohaterów, a fabuła jest ciekawa i wciągająca. Plusem jest forma, która jest nadal bardzo rzadko stosowana, a w powieściach młodzieżowych nie ma jej praktycznie wcale. Mimo małego zawodu z powodu zakończenia, muszę przyznać, że powieść jest naprawdę warta przeczytania.